Er was eens…

Er was eens een land hier niet zo ver vandaan, waar koning stress en koningin burn-out regeerden. Hun koninkrijk was grijs en grauw. De mensen liepen er gejaagd, somber en eenzaam rond. De koning en de koningin lieten zich voor het besturen van hun koninkrijk bijstaan door een 5-koppige raad van wijzen.

De “big five” van het stress & burn-out land

De wijze “wees perfect” was het hoofd van de koninklijke bibliotheek. Deze bibliotheek stond vol met boeken en manifesten over al de regels in het koninkrijk. Van elke inwoner werd verwacht dat hij deze regels zeer consequent en nauwkeurig uitvoerde. Wie een fout beging of niet helemaal handelde zoals verwacht, werd in de niet100%perfect-kerker van het koninklijk paleis opgesloten. Wijze “wees perfect” was gek op het verzinnen van nieuwe regels, zowel voor zichzelf als voor alle inwoners van het land.

Wijze “haast je” was altijd in de weer. Hij liep zenuwachtig en strijdlustig van hier naar daar, alsof hij continu in strijd was met tijd, een van zijn grootste vijanden. Als je wijze “haast je” zag, dan zag je ook steeds een chronometer en een planning, zijn favoriete werkinstrumenten.

Wijze “doe beter je best” was dan weer gek op het zinnetje “niets voor niets”. Hij was een harde werker, die van dorp tot dorp liep om nieuwe ideeën op te doen en uit te proberen. Aan luiheid had hij een grote hekel.

Wijze “stel tevree” was door al de inwoners het meest geliefd. Hij was een toegankelijke, betrokken en heel vriendelijke wijze, waarbij iedereen terecht kon voor raad en advies. Wijze “stel tevree” vond harmonie binnen het koninkrijk heel belangrijk. Hij stak ook vaak een handje toe zodat ieders werk op tijd af was. Alleen zijn eigen werk durfde af en toe wat te laat klaar te zijn.

Wijze “wees sterk” tot slot, was de oudste van de wijzen. Iedereen keek naar hem op voor zijn kennis, daadkracht en standvastigheid. Als er iets misliep in het koninkrijk, dan was wijze “wees sterk” meestal de eerste die terug controle kreeg over de situatie.

De sleutel zit in jou

Op een dag, 24 december, werd er een onbekende sleutel aan de stadspoort gevonden. Niemand wist vanwaar die sleutel kwam. Bij de sleutel zat wel een briefje met een geheime boodschap “de sleutel zit in jou”.  De 5 -koppige raad van wijzen werd er voor advies bijgehaald.

Wijze “wees perfect” besloot om al zijn boeken na te kijken in de hoop hierin een gebruikshandleiding voor de sleutel terug te vinden. Wijze “haast je”, die vond het allemaal maar niets; wat een tijdverlies om te zoeken naar de betekenis van een onbekende sleutel! Wijze “doe beter je best” zette alle inwoners aan het werk om de herkomst van de sleutel te achterhalen. Wijze “stel tevree” besloot dan weer een referendum met alle inwoners te organiseren. Echter, met grote onenigheid tot gevolg, want een oplossing vinden waar iedereen voor te vinden was, bleek helemaal niet evident te zijn. En wijze “wees sterk” tot slot, die maande iedereen aan om het hoofd koel te houden en niet zo nerveus te doen.

Met het vallen van de avond ging iedereen moe, verkleumd en verontrust naar huis. Er was geen oplossing gevonden voor die onbekende sleutel met een vreemde boodschap. Wat zou de nacht nu brengen? Dat het morgen kerstmis was, waren de wijzen en de inwoners in alle hectiek van de dag helemaal ontgaan…

Een handvol toverpoeder

Om middernacht, klokslag 12 uur, toen iedereen al in een diepe slaap verzonken was, begonnen er plots kleine lichtjes te fonkelen aan de stadspoort. Vijf feërieke maar energieke elfjes vlogen doelbewust door het sleutelgat van de stadspoort. In hun hand droegen ze elk een kleurrijk mandje met toverpoeder. De volgende uren vlogen ze van deur tot deur en strooiden ze voor elke deur een handvol poeder.

Elfje “perfectly imperfect” strooide een mix van relativeren, 80-20 regels en leercurves. Elfje “vlieg niet, maar fladder” bezorgde iedereen een handje vol “fladderpoeder” en ging er nieuwsgierig, ontdekkend én fladderend vandoor. Elfje ” vier het leven” ging aan iedere deur een slinger. Om het leven en elke nieuwe stap, hoe groot of klein ook, te vieren. Elfje “me-time, jezelf als prioriteit” rustte tussen al dat vliegen door even uit op een bankje. En nam er een lekker kopje thee bij.  En elfje “omarm je kwetsbaarheid” voegde tot slot een lepeltje zelfcompassie en mildheid aan elke deur toe.

De volgende morgen, op 25 december, ontwaakten de inwoners in een dromerige, roos-rode gloed. Wat hadden ze goed geslapen. Onder hun kussen vonden ze elk een kleine sleutel met een briefje “de sleutel zit in jou”. Ze glimlachten… En genoten van een heerlijke dag samen vol gelach en lekkers…

De lichtjes in de kerstboom brandden en de kerstklokken luidden….

Mijn kerst- en nieuwjaarswensen voor jullie… Een vleugje relativeringsvermogen, een handje vol fladderpoeder, een kleurrijke vier-het- leven- slinger en af en toe een warm kopje thee met een lepeltje mildheid. Merry everything and a happy always…

PS Wisten jullie al dat Noah sinds kort een droomdeurtje in zijn kamer heeft en ik daarom veel elfenverhaaltjes moet vertellen? 🙂

Bron foto’s: Pinterest