2019 was een behoorlijk pittig jaar.

Een jaar van transitie waarbij vele veranderingen thuis en op het werk de revue passeerden.

Juliette vertrok uit haar vertrouwde crèche richting de kleuterschool. Ze liet haar daar vanaf dag 1 kennen (een echt mevrouwtje commandante!). Noah startte met een klein hartje in het eerste leerjaar. Hij heeft daar stilaan zijn weg gevonden, al blijft hij een gevoelig kind met een aparte handleiding (die ik af en toe niet 100% versta :-). Ik nam na vijf jaar afscheid van mijn vaste rol bij Idee Kids. Het was tijd om nieuwe horizonten te verkennen en het pad vrij te maken voor talentvolle collega’s. Tegelijk deed het me ook wel wat om afstand te nemen van de organisatie waar ik zo intens mee aan gebouwd heb de afgelopen jaren…

Een jaar vol contrast, met een heerlijk lange zomer waarbij ik veel wij-tijd doorbracht met mijn twee ‘spoken’ en een heel fijne rondreis met mijn gezin in Frankrijk maakte. Na de rustige zomer volgde een heel druk najaar met een boeiende maar intense lesopdracht bij Vives. Een vriendin van me zei onlangs “Ik vergelijk het schooljaar steeds met een sneltrein… Je kan er pas weer uit als je een station (bvb. kerstvakantie) bereikt hebt.” En ja, zo voelde het de afgelopen maanden wel wat, dus ik was na het eerste semester blij om de voorbije dagen wat energie te kunnen ‘bijtanken’ tijdens de gezellige kerstdagen. Maar ook al durven mijn studenten mijn geduld af en toe op de proef te stellen (grrr!), toch is je passie voor je vak aan jonge mensen mogen overbrengen voor mij een heel betekenisvolle en zingevende job.

Ik kijk met voldoening en dankbaarheid terug op de leerrijke HR- opdrachten die ik heb mogen doen bij mijn klanten. En, ik beken, de zorgsector en social profit zijn nog altijd mijn favorieten!

Ik haalde het afgelopen jaar ook veel energie uit de stappen die ik mijn cliënten heb zien zetten. En was vanop de zijlijn fier op hen! Waarbij ik stiekem ook nog altijd wat verliefd ben op mijn nieuwe praktijk in de charmante oude Dekenij van Evergem (met Zelda&Zorro als de coolste buren ever, thx Wendy!).

Tijdens de laatste dagen van 2019 en met het nieuwe jaar in het vooruitzicht las ik ‘De kunst van het ongelukkig zijn’. Dirk De Wachter houdt hierin een pleidooi voor het streven naar een betekenisvol in plaats van een gelukkig leven. En het blijven zoeken naar verbinding met anderen, ook wanneer het druk is en/of tegenzit.

En dat is wat ik jullie (en mezelf) voor het nieuwe jaar dan ook graag toewens: een betekenisvol nieuw jaar in verbinding met wie je lief hebt. Het hoeven niet allemaal perfecte dagen te zijn, zolang je maar dicht bij jezelf blijft, doet wat voor jou belangrijk is en het deelt met wie je lief hebt.

Ik maak dit jaar dan ook geen expliciete voornemens behalve dit: ik laat los en vertrouw op het leven.